3 februari

3 februari Holguin-Baracoa
Na het ontbijt rijden we door de ruige Guantánamo provincie naar Baracoa, een sfeervol stadje aan de Atlantische oceaan waar we de eerste dagen van de reis zullen doorbrengen. Het is een vrij lange rit over een slechte weg. Omdat we hier twee nachten slapen, heb je genoeg om de eerste indrukken van de reis op je in te laten werken en de reis ontspannen te beginnen. 
Na een goede nacht slapen ben ik om 6.00 uur wakker. Tijd genoeg dus om rustig het organiseren van de koffer af te maken. Om 7.30 uur zit ik aan het ontbijt. Buffet met van alles wat: eieren, gekookt of gebakken, kaas, ham, wat papaya. Niet spectaculair, maar prima te doen.
Om 8.00 uur krijgen we buiten van Abel, de reisleider, wat algemene informatie over het land, o.a. over de twee valuta die ze hier hebben, een speciaal voor buitenlanders en een voor de Cubanen zelf. Inmiddels loopt het wat door elkaar heen, maar in principe kun je met de laatste de noodzakelijke dingen kopen en met de eerste de luxe goederen. De waarde is verschillend en ook de biljetten en munten zijn verschillend. Belangrijkste herkenningsteken is dat de buitenlandse, de CUC altijd voorzien is van een monument en de inheemse van een held. Hoe verzinnen ze het? Hij is redelijk open, eeft aan dat we alles mogen vragen. De tijd zal leren of dat ook echt antwoorden oplevert

Daarna gaan we de bus in voor een kort ritje naar Holguin centrum. Niet echt heel spectaculair, maar wel aardig. We zien de eerste oude amerikaanse auto`s, sigaren rokende vrouwtjes en rijen voor bepaalde winkels. Omdat we daarna een lange reisdag hebben met weinig stops, heeft Abel ons geadviseerd wat koekjes e.d. in te slaan bij een van de plaatselijke supermarkten. Wat daarbij direct opvalt is de grote hoeveelheid drank die ze verkopen en een grote stapel toiletpapier. Had ik toch echt begrepen dat dat hier een schaars artikel is en heb ik zelfs 2 rollen meegenomen!!
We nemen nog een kop koffie en om 11.00 uur gaan we op weg voor een lange reisdag: op weg naar Baracoa. Het eerste gedeelte van de reis gaat over een redelijk goede weg. Het landschap is groen, bergen aan beide kanten en verder veel landbouw: suikerriet vooralook zien we overal dieren: koeien, geiten, varkens, paarden. Paarden worden hier echt nog gebruikt als trekdier. Overal zie je paard en wagen, ook in de steden als een soort taxi. rond een late lunch tijd maken we echt kennis met de Cubaanse manier van denken: je doet/koopt iets niet omdat het nodig is, maar omdat het er is. Voor de lunch heeft Abel, de gids, een tentje uitgezocht, maar de toiletten daar schijnen niet echt fris te zijn. Dus rijdt de bus een stukje door naar een hotel , vast staatseigendom, waar we van het toilet gebruik kunnen maken. De man achter de receptie vertrekt geen spier als daar 20 nederlanders het hotel binnen komen stormen, soms nog een keer terug gaan naar de bus om iets te halen wat als toiletpapier kan dienen, want dat is niet aanwezig, en vervolgens weer vertrekken. Hij zal het gewend zijn. En wellicht stopt Abel hem ook wel iets toe. Daarna gaan we naar de lunchplek, wat een benzinestation blijkt te zijn. Ook hier staat weer veel alcohol op de schappen, de keuze voor lunch is aanzienlijk beperkter: je kunt kiezen uit een broodje kaas, een broodje kaas of een broodje kaas. Eh, doet u mij maar een broodje kaas dus.
Dan vertrekken we voor het 2e gedeelte van deze reisdag. Baracoa is gelegen in een uithoek van het eiland en ondanks vele beloften van politici is de weg ernaar toe duidelijk geen prioriteit. Overal zitten gaten, soms behoorlijk diep en de chauffeur blijkt heel goed te kunnen slalommen en weet zo de meeste gaten te ontwijken. Het is hier heel rustig op de weg en ook langs de weg zijn weinig huisjes te zien. Wat er aan huisjes is, ziet er dan ook nog een stuk armoediger uit. We rijden nu vooral door bossen, weinig landbouw huer.
Om ongeveer 17.00 uur komen we in Baracoa aan. Het hotel ligt op een heuvel, waar de bus niet kan komen. de bagage wordt dan ook opgehaald door een busje, wij beklimmen een hoge trap.
Na een welkomstcocktail, een cuba libre, naar de kamers. ook hier weer ruim, schoon, maar enigszins vergane glorie. Het toilet heeft geen bril, iets wat vaker voor schijnt te komen. Is natuurlijk niet de hoogste prioriteit voor wat betreft invoer. Als dat in Cubaanse huizen ook zo is, en dat neem ik aan, scheelt dat in ieder geval veel echtelijke ruzies over de vraag of de bril nu omhoog of omlaag hoort te zijn.
We gaan met de groep eten in een soort huiskamer-restaurant, althans zo wordt het genoemd. Het is in ieder geval particulier initiatief en voor ons lijkt het in alles op een gewoon restaurant. We krijgen een combinatie van heel veel verschillende gerechten. Als basis rijst en daar bij dan verschillende soorten vlees en vis. Daarbij hoort een saus die alleen hier voor komt, op basis van kokos. Smaakt prima. Ik neem mijn eerste Mojito. We sluiten af met een caramel flan en voor ca. 15 euro kunnen we er weer tegen.
Een aantal mensen gaan nog de stad in, maar bij mij gaat het licht langzaam uit. Ik duik mijn bed in.