7 februari

7 februari7 februari Santiago de Cuba –Sierra Maestra

Om 7.00 uur gaat de wekker, zodat ik nog tijd heb om te doucehn voor het ontbijt. Maar voor de eerste keer deze reis is er geen water. Ruim op tijd zit ik dus aan het ontbijt. Ook deze keer weer prima. Je kunt eieren laten maken zoals je ze hebben wilt, er is ruim fruit voorhanden, brood, diverse soorten beleg, koffie, thee. Niets mis mee.Om its voor a
8 steken Aaldert, Diny, Rob en ik de weg over naar het winkelcentrum waar een CADECA zit. Casa de Cambio, of te wel wisselkantoor.Geldautomaten hier accepteren meestal niet onze pasjes, zodat ik een voorradje euro biljetten bij me heb, wat heel onwennig is. Creditcards kun je soms gebruiken om geld op te nemen bij een CADECA, maar diverse medereizigers hebben al ervaren dat dat niet goed werkt. Het lijkt er op dat het personeel van de Cadeca het te veel moeite vindt en dus maar zegt dat het niet kan. Om 8 uurs staan we dus keurig in de rij om geld te wisselen, want zonder problemen en snel gaat.
Terug in het hotel blijken we weer water te hebben, zodat ik toch maar een snelle douche neem. Voelt wel zo lekker. Iets voor 9 zit iedereen in de bus en kunnen we vertrekken.

De eerste stop is de grote bedevaartplaats El Cobre. Voor we het stadje in rijden zien we overal langs de kant stallejtjes waar zonnebloemen worden verkocht. Geel blijkt de kleur te zijn die bij deze heilige hoort. Ns een fotostop komen we bij de katehedraal aan. Hier bezoeken we de heilige basiliek waar het originele beeld van de Zwarte Maagd wordt bewaard. In deze basiliek komen ook veel Cubanen om een kaarsje aan te steken. Veel pelgrims zijn in het geel gekleed en vooral de kinderen zien er op hun paasbest uit. Omdat het zaterdag is, is het extra druk, er worden doorlopend mensen gezegend, beeldjes gewijd, terwijl er ook een dienst aan de gang is. Het is kortom een heerlijke chaos. Voor een communistisch land speelt godsdienst toch nog wel een erg belangrijke rol. Hoewel...... Op een plek in de kerk kunnen mensen wat wijwater uitgereikt krijgen en de dame die dat doet moet toch een groot deel van de `gelovigen` voordoen hoe ze op de juiste manier een kruisje moeten slaan.
Na de sanitaire stop ( nu is de mogelijkheid, dus al moet je niet, je gaat toch) gaan we verder op weg naar Bayamo, de hoofdstad van de provincie Granma. Voor de revolutionaire geschiedenis van Cuba één van de belangrijkste regio's van het eiland. Bayamo is een heerlijk rustig plaatsje waar een gemoedelijke sfeer hangt.

Voor we vrijgelaten worden voor de lunch en de bezichtiging van dit plaatsje, vertelt de gids nog iets over het ontstaan van het Cubaanse volkslied, dat hier min of meer spontaan ontstaan is. Er staat een standbeeld voor de bedenker ervan en als we de gids uitnodigen voor ons het volkslied te zingen doet hij dat keurig bij dit standbeeld. Hij vertelt dat normaliter alleen het eerste couplet wordt gezongen, alleen op de dag van het volkslied worden alle drie de coupletten gezongen, Naar zijn zeggen omdat de andere coupletten niet zo vriendelijk zijn over de Spanjaarden.

We besluiten eerst maar even te gaan lunchen, hoewel dat even iets langer duurt dan even. Buiten op het terras is helemaal geen bediening, binnen gaat het uiteindelijk toch nog redelijk snel. De kaart bestaat dan ook voornamelijk uit broodjes met ham, kaas of tonijn. Niets mis mee.

Dan nog even het stadje in, waarbij we ons beperken tot de belangrijkste winkelstraat. De eerste straat waar we winkels met echte etalages zien. Een etaleur zou hier nog goed werk kunnen verrichten, hoewel het misschien niet zo gemakkelijk is als je maar een beperkt assortiment tot je beschikking hebt, Nergens zie je etalagepoppen, kleding, schoenen, zeep en wat ze nog meer hebben, ligt gewoon te liggen. Ook in de winkel is het assortiment beperkt, het lijkt nog het meest op de foto`s die wij kennen van begin jaren 50.
De winkelstraat is verder wel heel mooi ingericht, met mooi plaveisel, hier en daar wat fraaie mozaïeken, de elecriciteitsmasten keurig versierd met kunstwerken in de vorm van tubes of van bomen er omheen. Alles ziet er keurig netjes uit. So wie so valt ons overal op hoe schoon het is, op straat zul je weinig tot geen afval vinden.

Daarna rijden we door naar de eindbestemming van deze dag, Santa Domingo gelegen in de Sierra Maestra, Het hoogste gebergte van Cuba. Voor de echte klim stappen wij over in 4x4 voertuigen, de bus met de bagage verder. De weg is op sommige punten behoorlijk stijl en om veiligheidsredenen mogen wij niet in de bus blijven zitten. Overigens hebben we absoluut geen klagen over de chauffeur.
Het hotel blijkt een verzameling huisjes te zijn, gelegen in een klein dorpje midden in de bossen en de bergen. Wat een verschil met de hectiek van Santiago de Cuba. Dit verslag zit ik dan ook te typen op de veranda van mijn eigen huisje, in mijn eigen schommelstoel met uitzicht op veel groen.



.


8 februari Sierra Maestra
Op deze vrije dag zijn er verschillende mogelijkheden om de mooie omgeving te verkennen. Je kunt op eigen gelegenheid gaan wandelen, zwemmen of genieten van de rust vanaf je balkon. Een vriendelijke Cubaan laat je graag zijn dorp en de omgeving zien. Bij de waterval naast het hotel is het heerlijk genieten van een lekkere cocktail en de barbecue die we hier kunnen organiseren.