8 februari

8 februari Sierra Maestra
Op deze vrije dag zijn er verschillende mogelijkheden om de mooie omgeving te verkennen. Je kunt op eigen gelegenheid gaan wandelen, zwemmen of genieten van de rust vanaf je balkon. Een vriendelijke Cubaan laat je graag zijn dorp en de omgeving zien. Bij de waterval naast het hotel is het heerlijk genieten van een lekkere cocktail en de barbecue die we hier kunnen organiseren.

Vandaag een rustige dag.Er is een optionele excursie, een wandeling naar het hoofdkwartier van Fidel Castro, tijdens het begin van de revolutie. Volgens Abel een forse klim met nogal wat steile stukken en losliggende stenen. Hij raadt aan het alleen te doen als je een goed conditie hebt en een goed evenwichtsgevoel. Voor wat betreft het eerste durf ik de uitdaging wel aan, voor wat het tweede betreft ben ik wat terughoudender. Ik besluit dus maar om niet te gaan. Kan ik ook een beetje uitslapen. Dat doe ik vervolgens meer dan ik wil, want de batterij van mijn telefoon = wekker houdt er midden in de nacht mee op.
Ik ben nog op de tijd om de 9 dapperen uit te zwaaien en ontbijt met Aaldert en Diny. Het ontbijt is karig, wat roerei, wat brood en veel papaya. Thee is er niet, koffie gelukkig wel.
Met Aaldert en Diny ga ik op stap om in de nabije omgeving wat te wandelen en het dorpje te bekijken. Ze zijn enthousiast vogel fotografen en dus krijg ik ook een aantal vogels te zien die ik anders zeker gemist zou hebben. we lopen langs de school, die bestaat uit een aantal lokalen en een toilet die beschilderd is met een revolutionaire leuze. Ook verder bij het gebouwtje staan wat revolutionaire leuzen en een klein monumentje met de tekst van het volkslied. Diny en ik hadden ons voorgenomen een belangrijk deel van de pennen, schriften e.d die we hebben meegenomen hier achter te laten. Er schijnt toch een behoorlijk tekort te zijn aan dat soort materiaal en omdat hier weinig toeristen komen, schatten wij in dat de behoefte hier nog groter is dan elders, Helaas hadden we ons niet gerealiseerd dat het vandaag zondag is.
Bij de rondwandeling zien we diverse huisjes, over het algemeen heel sober, van hout, soms met een golfplaten dak, soms het een houten dak. overal waar we tot nu toe geweest zijn, is wel elektriciteit. de mensen zijn over het algemeen vriendelijk, varkens en kippen lopen overal vrij rond. Wakker dier heeft hier weinig te klagen. We kijken geruime tijd geboeid hoe een man hoog in een boom met een machete bezig is takken af te zagen. Ook hier lijken de buren die er omheen staan het beter te weten. En dat de macho cultuur al vroeg begint laat een klein jongetje zien die heel stoer een hond wat opdrachten geeft. Als hij ziet dat wij staan te kijken, gaan de schouders wat meer recht, de vuisten worden gebald en het geschreeuw wordt net iets harder. Leuk om zo een inkijkje te hebben in het gewone leven.
Op de terugweg ziet Aaldert dat een van de klaslokalen van de school open is, dus we kloppen beleefd aan. In eerste instantie denken we dat de schoonmaakster bezig is, maar al snel blijkt het de juf te zijn. Ze wil graag onze spulletjes hebben, dus we gaan ze even halen. Met een tas vol balpennen, wat plakstiften, kleurpotloden, schriften en ballonnen maken we haar reuze blij. Vooral de ballonnen blijken een schot in de roos.Ik geef ook nog een stuk zeep af en wat delftsblauwe `spiegeltjes en kraaltjes` (voor nog geen euro koop je bij Xenos klompjes, magneetjes e.d van delfsblauw aardwerk, made in China) die ik op dit soort reizen altijd bij me heb. Altijd leuk als weggevertje.
Terug in het hotel gaan we aan de koffie die Diny en Aaldert bij zich hebben. Zo hebben sommige medereizigers ook theezakjes bij zich, iets war in een land waar vaak geen thee beschikbaar is een goed idee blijkt te zijn. Daarna een sobere lunch, de keuze is een broodje ham, een broodje kaas of een broodje met ham en kaas. ach, het voedt.

Inmiddels zijn de andere wandelaars ook terug en de algemene opinie is dat het helemaal niet zo onbegaanbaar was als Abel zei. Het bevestigt mijn onderbuikgevoel dat hij eigenlijk helemaal niet zo veel mensen mee wilde hebben.
het leidt tot een discussie onderling over wat je van een reisleider mag verwachten. Ik geef aan dat ik wat meer informatie van hem verwacht over wat er in een bepaalde plaats te zien en te doen is.Nu missen we regelmatig dingen omdat we niet weten dat het er is. Zo ben ik het van eerdere Sawadee reizen gewend. Anderen geven aan dat Abel juist heel veel informatie geeft vergeleken met andere gidsen. Zo zie je maar weer.
Het middagprogramma is vrij simpel, ik kan een wandeling maken linksaf bij de uitgang van het hotel in plaats van rechtsaf. Maar daar schijnt niets te zien te zijn. Het wordt dus een rustige middag met mijn Ipad en een boek op de veranda. Even mijn reisverslagen bijwerken. Om iets voor vier komt de regen met bakken uit de hemel en ik besluit te laat te komen voor de geschiedenisles van Abel, die om ver uur begint. Tien minuten later schuif ik alsnog aan. Hij kan boeiend vertellen over de vrijheidsstrijden die Cuba gevoerd heeft door de eeuwen heen, vooral tegen Spanje. Ook de rol van de USA in Cuba wordt uitgebreid belicht en natuurlijk is die visie gekleurd, maar dat is onze visie natuurlijk ook.
Na de les nog even wat lezen en om 9,00 uur schuiven we weer aan aan het diner. Simpel en niet echt veel, maar het voldoet. Net als gisteren is er een muziekgroep die ons trakteert op mooie Cubaanse muziek. Ze staan met veel plezier te spelen en het klinkt niet onverdienstelijk. Tot nu toe heb ik nog heel weinig muziekgroepjes gezien, terwijl mij idee was dat die op elke straathoek zouden staan. Niet dus.
Tussendoor help ik nog even een reisgenote met internet, er is hier verbinding. Helaas heb ik geen kaart en natuurlijk verkopen ze die hier ook niet. Ik ben toch nog niet helemaal ingesteld op het Cubaanse systeem.
Om 22.30 uur houd ik voor gezien. Bedtijd.