5 februari

5 februari Baracoa - Santiago de Cuba

Vandaag weer een reisdag. Omdat is gisteren de stad niet echt gezien heb, wil ik voor vertrek nog even de kerk bekijken, waar een kruis hangt dat naar zeggen nog uit de tijd van Columbus stamt. Helaas blijkt de kerk nog dicht te zijn, zodat ik dat aan me voorbij moet laten gaan.
Onderweg stoppen we bij een mooi uitzichtpunt waar we onmiddellijk omringd worden door verkopers die van alles verkopen, van chocola, bananen tot puntzakjes waar iets in zit dat veel lijkt op smeerbaar kokosbrood: een mengsel van kokos, honing en sinaasappel, verpakt in een stuk bananenblad. Zoet, maar best wel lekker.
Onderweg laat de gids de lunchkaart van het restaurant waar we naar toe gaan alvast rond gaan en hij belt de bestelling door. De service in het restaurant is naar zijn zeggen slecht en op deze manier gaat het sneller. Rond 13.30 uur arriveren we in Santiago de Cuba. Deze stad staat bekend als de 'Stad van de Helden' en speelde een belangrijke rol gedurende de onafhankelijkheidsstrijd. Het is een behoorlijk grote en drukke stad met veel verkeer en ook veel vervuiling.
We lunchen op een heerlijk dakterras met mooi uitzicht over het centrale plein. De service valt nog best mee.
Na de lunch leidt Abel ons wat rond in de stad en wijst ons de weg naar het hotel. We krijgen weer wat vrije tijd en samen met Rob en Marcel ga ik op pad. Het blijft bij diverse dingen afwachten of ze open zijn, openingstijden verschillen nogal en staan nergens aangegeven. Zo is het Bacardi museum helaas gesloten. Ja, het is een telg uit het beroemde rum geslacht, maar hij is vooral belangrijk als strijder in de AMerikaans-Cubaans-Spaanse Oorlog en als eerste burgemeester van Santiago de Cuba in 1898. Het museum heeft niets met rum te maken, maar er schijnt o.a. een Egyptische mummie te liggen. Toen die ingevoerd moest worden, heeft dat even geduurd, want de autoriteiten schijnen geen besluit te hebben kunnen nemen of het geregistreerd moest worden als vlees of als lijk. Ook toen al een bureaucratie dus.
We gaan dus maar door naar de Cathedral de Nuestra Senora de la Asuncion, die volop in de steigers staat. enig systeem in de restauratie is niet te ontdekken en echt mooi vinden we hem ook niet, Er lopen hier ook behoorlijk wat bedelaars rond, die vooral om sabon (zeep) stilo (balpen) en dollars vragen.Met het laatste kunnen ze naar onze mening niets en ook het eerste krijgen ze van ons niet.Dan weer terug naar de bus die ons naar het hotel brengt ook hier weer ruime, schone kamers en dit keer wat minder vergane glorie. Ik ga het zwembad maar eens uitproberen, kan nog net wat zon meepakken. Om 7 uur gaat een deel van de groep met Abel eten in een staatsrestaurant, maar naar zijn zeggen een dat wel goed is.Als toerist zie je het verschil niet echt, hoewel de paradores, de privé restaurants vaak in het huis van mensen is.het eten is in ieder geval hier best goed en voor nog geen 10 euro hoor je mij niet klagen. Over het algemeen kan ik de cubaanse keuken niet echt bijzonder vinden, er wordt vrij veel gedaan met banaan, vaak in de plaats van aardappels. Gezien het feit dat de aardappeloogst dit jaar volledig mislukt schijnt te zijn, natuurlijk goed verklaarbaar.
Terug bij het hotel gaan een aantal mensen nog even langs een discotheek/bar, waar vooral homo,s, travestieten en hoertjes komen. Ik laat het aan me voorbijgaan. Je ziet overigens op diverse plaatsen oudere heren met jonge meisjes op stap.Ik heb er moeite mee, maar de gids geeft aan dat dit voor veel meisjes de enige manier is om aan het kleine wereldje van hun dorp te ontsnappen. Zo eten ze in restaurants, als ze geluk hebben reizen ze zelfs naar het buitenland. Tsja, zo kun je er natuurlijk ook naar kijken.